Wij zijn van diamant

Het boek las lekker vlot en heeft mij aan het denken gezet. Ik kan mij niet vinden in de negatieve reacties, maar ik heb dan ook geen andere boeken van Boogers gelezen. Ik kan me wel voorstellen, dat je andere verwachtingen kunt hebben bij het lezen van de omschrijving van het boek. Dit kan dan goed maar ook slecht uitpakken.

Hieronder heb ik wat meer details uitgewerkt over het boek, als je dat liever niet leest dan kun je nu stoppen met lezen 🙂

Samenvatting
Het begint meteen sterk. Er is een lichaam gevonden. William, een filosofie student van 21 jaar, is naar Seattle gereisd omdat hij wilde nadenken over wat hij nu precies wil met zijn leven en Markus zijn broer reist hem achterna. In het begin wordt het nog niet helemaal duidelijk waarom hij hem achterna reist. Misschien omdat hij zich zorgen maakt? Je merkt dat William een teruggetrokken persoon is, die veel over van alles nadenkt, maar niet veel zegt. Ik vind deze gedachten van hem erg interessant, waardoor het lekker doorleest.

“De gedachte maakte William misselijk, maar tegelijk fascineerde het hem dat het lichaam niets meer was dan vlees en kon worden losgesneden van de geest”.

Er wordt door de politie onderzocht wat de oorzaak is van de dood en wanneer alles op een ongelukkig ongeval lijkt, wordt er geregeld dat William weer terug kan naar Nederland en ook wordt het geregeld dat Markus weer terug gaat naar Nederland.
Voordat William vertrekt krijgt hij een pakketje aangereikt die voor hem was achtergelaten bij de receptie van het hotel. Het pakketje blijkt een notitieboek te zijn van opa Lovitz (Jacob).

Dan begint deel 2. (En hier ontdekte ik pas dat dit boek uit meerdere delen bestond)
Deel 2 wordt het notitieboek van opa Lovitz voorgelezen. Een verhaal over de familiegeschiedenis van William en Markus. Het begint met een verhaal over de geschiedenis van Vlaardingen. Deze vertelt de vader van een vriend van Jacob, maar het voelde als een uit de duim gezogen verhaal. Verderop in het verhaal komt Jacob nog even terug op dit moment, wat dan wel weer mooi is gedaan.

Uiteindelijk breekt de oorlog uit en volgen we de familie in de oorlog. Dit is altijd heftig om te lezen, maar doordat dit verhaal uit een notitieboek gelezen wordt, is het wat afstandelijk verteld. Ik vond dat zelf niet storend, hierdoor word je er wat minder emotioneel bij betrokken en blijf je gewoon bezig met het verhaal.

De familie van Jacob heeft het idee dat ze veiliger zijn in Amsterdam, dus ze vertrekken naar oom Eduard en tante Freya, zij wonen daar hun dochters. Oom Edu komt nogal op voor zichzelf en wil niet zomaar de duitsers alles laten bepalen, terwijl de vader van Jacob wat terughoudener is en liever geen gedoe wil.

Tijdens dit verhaal over de oorlog, kwamen wat stukjes naar voren, waarvan ik vond dat ze ook wel betrekking hadden op het heden.

“Hij doelde op de crisis waar Duitsland in had gezeten, en dat Hitler voor veel Duitsers het antwoord was geweest om het een beetje beter te krijgen. De meeste mensen dachten niet na.”

Uiteindelijk merk je hoeveel impact de oorlog en de gebeurtenissen hebben op mensen. De een raakt er meer van in de war dan de ander.

“‘Dat is de pest met de oorlog,’ zei hij. ‘Die duurt in je hoofd veel langer dan je lief is.'”

Ook al de oorlog dan eindelijk voorbij is merk je dat het nog niet meteen over is. Het blijft nog spelen in je hoofd en er zijn mensen op straat die behoefte hebben om schuldigen aan te wijzen.

De familiegeschiedenis wordt helemaal duidelijk tijdens het eind van deel 2. Hoewel dit nog best ingewikkeld in elkaar zat. Het is duidelijk dat de impact die de oorlog had op de ouders, doorgegeven worden aan hun kinderen en daardoor ook weer aan die kinderen.

Jacob wilde met dit notitieboek Markus waarschuwen over de vloek die hij heeft ‘meegekregen’ van zijn voorouders. En maakt dan een verwijzing naar Kain en Abel. Maar misschien was dit bericht te laat aangekomen bij Markus.

“We zijn niet een persoon, niet twee, niet drie. We zijn de som van de levens van onze voorouders, uitgerust om te kunnen overleven, zoals zij dat hebben gedaan, of geprobeerd, als ze onderweg zijn gesneuveld maar alles wat zij hebben meegemaakt zit in ons, is van ons, stroomt door onze aderen, als een woeste rivier in weggeslagen oevers.”

Tot slot deel 3
Hierin blikt William terug op wat hij heeft gelezen in het notitieboek en wat er is gebeurd in Seattle. Stukjes vallen op zijn plek en de relatie tussen William en Markus wordt duidelijk.

Ik heb dit boek gekozen omdat hij is genomineerd voor het boekentoernooi 2024 in de tak literaire fictie en ik kan hem ook gebruiken voor opdracht #3 van de book club 52 challenge.